Δεν είμαι και μεγάλος φαν του death metal. Είναι μουσική για λίγους και εύκολα ξενίζει άτομα με πιο "ευαίσθητο" αυτί. Ξέρω πολύ καλά όμως, οτι σε όλα τα είδη μουσικής υπάρχουν πράγματα που θα μου αρέσουν. Πριν μερικές βδομάδες λοιπόν βγήκε το 11ο άλμπουμ των In Flames και έγινε χαμός καθώς οι μισοί έκραζαν τους Σουηδούς death-άδες και οι άλλοι μιλούσαν για ωραίο σύγχρονο metal.
Χωρίς να είμαι γνώστης της μουσικής του συγκροτήματος, άκουσα όλον τον δίσκο και για αυτό θα τον κρίνω για αυτό που είναι χωρίς να επηρεάζομαι απο τις παλαιότερες δουλειές τους.
Με το Siren Charms οι In Flames έγιναν πιο melodic απο οτι Death και ταυτόχρονα άνοιξαν την βεντάλια του κοινού τους. Κάποιοι θα τους πούνε πουλημένους, αφού η στροφή τους είναι ξεκάθαρα προς σε πολύ πιο mainstream μονοπάτια, αλλά το μοναδικό θέμα είναι αν κάνουν καλή μουσική.
Μπορεί να κάνουν πλέον mainstream μουσική, με σκοπό να ανοίξουν μονοπάτια για συναυλίες και άνοιγμα νέων αγορών, αλλά το brutal παρελθόν τους εμφυσάει σκληράδα και τα καθαρά φωνητικά συνδιάζονται υπέροχα με τις βαριές κιθάρες.
Οι In Flames είναι μαζί με τους At the Gates και τους Dark Tranquillity οι πρωτεργάτες και οι δημιουργοί του melodic death metal. Με το Siren Charms άνοιξαν ένα νέο κεφάλαιο στο είδος.
Προσωπικά λάτρεψα τα When the world explodes, Through Oblivion και Rusted Nails.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου